Kürtlerin ortak tahayyülü : Bağımsız Kürdistan

Siyasi bir konuda değişim sağlamanın veya istenmeyen bir değişimi engellemenin en dinamik yolu, karar alıcılara doğrudan etki edebilecek siyasal, sosyal iletişim kanallarını kullanmaktır. Kendi ideal ve hedeflerinizi, taleplerinizi gerek ulusal gerekse de uluslararası arenada dikkate değer kılmak için varacağınız son nokta, insanı ikna etme sanatı olacaktır. Nitekim karar mercileri görüntüde tüzel kişilik dâhi olsa, onlara can veren, onlara hareket kabiliyeti sağlayan, insanlardır. Öyle ise; doğru yöntem ve araçlarla bu mekanizmaları isteğiniz doğrultusunda harekete geçirmede bilinçli bir plan ve materyallere sahip olmak sonuca ulaşmak için kaçınılmazdır. Bu etkileşim sürecinden müspet sonuç almak ile inandırıcılığınız ve kullandığınız ikna metodları arasında doğru orantı olacaktır.

İnandırıcılığınız ne kadar güçlü, kullandığınız metodlar sistematik bir zamana odaklı ve insani ihtiyaçlara uyarlıysa kararların amaçlarınız doğrultusunda çıkması da o kadar kuvvetli ihtimaldir. Olumlu imajlar oluşturmak, geniş içerikli tanıtım ve sunum kampanyaları organize etmek, barışçıl eylem dizinleri kurgulamak, yaygın örgütlülük ağı ve destekçi kitlesi edinmek elinizi güçlendirecek; karar alıcıları size karşı duyarlı kılacaktır. Başvurulacak yöntemler ise uçsuz bucaksızdır. Aklınıza gelecek her türlü alanda; dernekleşmeden, bilinç yükseltme grupları kurmadan, bulunduğunuz ülkenin siyasi süreçlerinde yer almaktan tutun da sinema, tiyatro, konser, dans gösterileri, dergi, kitap gibi tüm sosyal araçlara varan geniş bir yelpazede hareket kabiliyetine sahipsinizdir. Hatta Facebook, Twiter, Instagram gibi sosyal medya hesaplarınız bile bu çerçevede etkileşim yaratacak mecralardır. Büyük ideal ve amaçlarınızın gerçekleşmesini sağlamada, karar alıcıları etkilemede bunların tümü işlevsel birer “ikna aracı”dır.

İnandırıcılığınız, sosyal, siyasal bir grup olarak aranızdaki farkları en aza indirmeniz, koordineli çalışma kapasiteniz ve barışçıl/demokratik imajınız oranında mümkündür. Amaç gövde gösterisi yapmak değildir fakat siyasi partileri, siyasetçileri, siyasi ve sosyal grupları, yazarları, sanatçıları ve halkı kapsayan hedef kitlenizi etkilemenin başka bir yolu pek mümkün değildir. Ortak amaçlar etrafında örgütlü yekpare bir siyasal grubun talepleri karşısında duyarsız kalabilecek hiçbir mercii kanımca yoktur.

Bugün siyasi tarafgirlik fanatizmine yakasını kaptırmışlar hariç, gerek tüm ülke içindeki gerekse de diasporadaki Kürtlerde heyecan yaratan ortak bir tahayyül oluşmuş durumdadır. Bağımsız Kürdistan “fikri” geniş kitlelerin hayallerini süslemekte, herkes kendi bulunduğu noktadan süreci izlemekte, bu sürecin bir an önce müspet sonuca erişmesinde kuvvetli bir istek taşımaktadır. Ancak gelinen noktada tahayyüller ile hayatın olağan akışı aynı hızda gitmemekte, hayat tahayyüllerin hızını kat be kat aşan bir devinimle akmaktadır. Kürdistan Bölgesi, bağımsızlık yolunda hummalı bir çalışma yürütmekte, uluslararası kamuoyu ve destek oluşturmada diplomatik tüm ilişkileri kullanmaktadır. Kürdistan Bölgesi’nin karar vericileri açısından baş döndürücü bir etkileşim, iletişim sürecine tanık olunurken, Kürdistan kamuoyunda aynı potansiyelde proaktif refleksler hissedilmemektedir.

Oysa self-determinasyonun temel ilkelerindendir: Bir bölgenin, bir ülkeden ayrılma talebi halinde dikkate alınan barometreden biri “bağımsızlık/ayrılma” isteğinin o sosyal, siyasal grubun ezici çoğunluğuna hasredilebilen bir talep mahiyetinde olup olmadığıdır. Uluslararası hukukun öncellediği “ortak talep” ilkesi salt Güney Kürdistan’da yaşayan Kürtleri de içermemektedir. Kendini soybağı ile oraya ait hisseden tüm bireylerin “ortak talep algısı” oluşturmada eşit derecede etkisi söz konusu olacaktır. Dolayısıyla Kuzeyli, Güneyli, Doğulu veya Batılı bir Kürt olup, diğer ülke vatandaşı olmanın engelleyici bir tarafı yoktur. Aksine tüm parçalardan yükselecek eş güdümlü ve güçlü “bağımsız devlet” talebi, gerek uluslararası hukuk gerekse de siyasi mülahazalarla hareket eden devletlerin uluslararası tutumları kapsamında etkileyici olacaktır.

Tüm Kürdistanlıların rehber ilkesi şu olmalıdır: Bağımsızlık olgusu, reel politik hayatta, uluslararası kamuoyu oluşturma, uluslararası karar alıcıları ikna etme sürecidir. Bu süreç, tüm Kürtlerin ortaklaştırmaları gereken siyasi proaktif tutumlarıyla inşaa edilebilecektir. Onların yaşadığı her ülkenin, içinde bulunduğu her sosyal, siyasal, kültürel, ekonomik ilişki ağının bağımsızlık talebine duyarlı kılınması, karar alıcı makamları direkt veya indirekt etkileyecek, bağımsızlık karşısında olumlu bir pozisyona sevk edecektir. Dünyanın dört bir yanına dağılmış geniş Kürt nüfusu düşünüldüğünde, diasporadaki Kürtlerin ellerinde devasa boyutlarda bir güç bulunmaktadır. Bu güç bir an önce aktif bir siyasete kanalize edilebilmelidir. Diaspora Kürtlerinin bulundukları ülkelerin sosyal, siyasal, kültürel ve ekonomik hayatlarına entegre yaşam biçimleri kendilerine uluslararası aktör olabilecek olanaklar sunmaktadır. (*)

Türkiye’de yaşayan Kürtlerin bu süreçte daha öznel bir konumu bulunmaktadır. Türkiye; bağımsız Kürdistan’ın Avrupa’ya açılan kapısı, dünya ile kuracağı ekonomik ağın geçiş güzergahı olacaktır. Diğer taraftan, en büyük Kürt kitlesinin Türkiye’de yaşadığı gerçeği, buradaki Kürtlerin statü taleplerini de orta vadede müspet etkileyecek, gelecek kurgusunda Kürdistan devleti onlara bir şemsiye görevi üstlenebilecektir. Türkiye ile Kürdistan’ın ilişkileri sırf bu nedenle bile olsa, uzun vadeli stratejik bir yaklaşımı zorunlu kılmaktadır. Kuzeyli Kürtler bu farkındalıkla, bağımsızlık talebini daha çok sahiplenmeli ve siyasi gündemlerinin ön sıralarına almalıdır. Bu tutum, Kuzeyli Kürtlerin kendi özgül reel politikalarını ikincil plana atmaları anlamına gelmeyecek, aksine onların taleplerinin daha yakın zamanda gündeme gelmesine de kaldıraç görevi üstlenecektir.

Kürdistan parçalarından birinin bağımsız devlet statüsüne kavuşması, tüm Kürtlerin yaşamlarını geri dönüşü olmaksızın müspet etkileyecektir. Bu sürecin başarıya ulaşması, Kürtlerin kendi coğrafyalarına tüm iktidar dinamikleri ile birlikte egemen olamamalarına neden olan makus talihini değiştirecektir.

..............................................................................

(*)Lobicilik: Türk Dil Kurumu (TDK) lobi kelimesini “bazı ortak çıkarları olan grupların temsilcilerinden oluşan topluluk” olarak tanımlar. Sosyal bilimlerde lobi faaliyetleri bir sosyal, siyasal veya ekonomik grubun amaçları doğrultusunda karar alıcı mekanizmalar olan yasama ve yürütme üzerinde etkide bulunma faaliyetleri olarak kabul görür. Genel olarak lobicilik; grubun kendi iddialarını, tezlerini, gerçekliklerini, uluslararası cephede çeşitli yöntem ve araçlarla savunmak, karar mekanizmalarındaki kişileri ikna etmek, onları etkileyerek inandırmak sürecidir.

Dünya üzerinde en köklü lobicilik faaliyetleri ABD’de bulunmaktadır. Terimin çıkış noktası da bu ülkedir. Washington DC'de 120 bin üzerinde lobici ve 8.000 üzerinde şirket tarafından çeşitli faaliyetlerin yürütüldüğü iddia edilmektedir. En etkin lobi grupları olarak Musevi ve Ermeni lobileri ön plana çıkmaktadır. ABD’deki lobicilik faaliyetleri profesyonel düzeyde yürütülmektedir. İsrail ve Ermenistan, lobiciliği en etkin kullanan ülkelerin başında gelmektedir.

Lobicilik faaliyetlerinin organizasyonununda doğru hedeflere odaklanmak, kalıcı faaliyetlere öncelik vermek, örgütlü hareket etmek, lobicilik yapan grubu “etkin bir güç” haline getirecek yollardandır. Özellikle diasporalar bu anlamda proaktif politikaların yürütülebileceği zeminlerdir.

Kürtlerin tüm dünyaya yayılan devasa nüfusu ve bu nüfusun önemli bir bölümünün kalifiye niteliği, lobicilik faaliyetlerine veri oluşturmaktadır. Ancak Kürtlerin ellerindeki bu gücü kullanmadaki yetersizlikleri, Kürdistan coğrafyalarının her bir parçasındaki sorun ve çözüm taleplerinin uluslararası kamuoyunda gündeme gelmesini sağlayamamakta, Kürt taleplerinin karşılık bulmasını geciktirmektedir.

Kaynak: Basnews, erişim: http://www.basnews.com/index.php/tr/opinion/334607

#selfdeterminasyon #bağımsızlık #kurdistan #diasporalobisi